Toen we een bezichtiging aangevraagd hadden voor het huis duurde het amper een dag voordat we reactie hadden en binnen een week stonden we op de oprit van het huis te wachten tot we de bezichtiging konden starten. We maakten kennis met een enorm vriendelijke vrouwelijke makelaar die ons in haar beste engels door het huis begeleidde; een bewoonbaar huis met een weliswaar ouderwets ingerichte, maar keurige woonkamer, keuken, drie slaapkamers en een badkamer. Zonder schimmel. Wauw, dat hadden we niet verwacht. We keken verder en zagen schuurruimtes onder het huis waar vroeger wijn gemaakt werd, stenen dierenverblijven, een watertoren voor het huis voor wateropslag, een prachtige hoeveelheid volwassen fruitbomen en fruitstruiken en een ruime tuin. Dit alles aan de rand van een dorp, waarbij je voor het huis buren hebt en achter het huis het idee hebt in the middle of niks te wonen. Dit huis was beslist niet wat we zochten, maar we konden niet anders dan op slag verliefd worden en ons beseffen dat dit was wat we nodig hadden om hier in Portugal een nieuwe start te maken. 

We gingen later nog een keer kijken en nog een keer en we zijn er zelfs met enkele van de eigenaren (die nu in Frankrijk wonen) doorheen gelopen. We mochten de verhalen aanhoren van hoe het er in hun jeugd was. Dat ze vroeger zwommen in het waterbassin verderop in de tuin en daarin ook de was deden op warme zomerdagen. Dat ze altijd mais op de betonnen oprit lieten drogen en dat de kippen de restjes daarvan later mochten oppeuzelen. Ze vertelden waar de aardappelen en uien opgeslagen werden en op welke plaats het in de zomer het meest koel is om te zitten. Dat er nog een emaillen beker aan de kraan van de watertoren hangt voor buren die vaak langs kwamen om een slok te nemen van het lekkere drinkwater dat ze oppompten. Dat ze wijn maakten van de gigantische hoeveelheid druiven die aan de druivenstruiken groeien. Daarbij draaiden ze het kraantje van een van de tonnen in de schuur open om te laten zien (en vooral ruiken) dat er nog brandewijn in zit en wisten ze ons te vertellen dat dat drankje je wel warm kan houden in de winter. Ze lieten de elektrische druivenpers zien en andere tools die het oogsten en verwerken van de druiven en olijven gemakkelijker maken en vertelden ons dat alles, als we dat graag wilden, zou blijven staan, zodat ook wij het weer konden gebruiken. Meubels, serviezen, bestek, pannen, gereedschappen, alles. Best handig, aangezien meubels nét niet meer in ons aanhangertje pasten toen we uit Nederland vertrokken.

Het leek allemaal te mooi om waar te zijn. Iedere keer wanneer we met de makelaar over het terrein liepen ontdekten we samen met haar weer nieuwe bijzondere dingen: een stromende (seizoensgebonden) rivier waar nog water liep op het droogste moment van de zomer, spontaan groeiende kool-, aardappel- en aardbeienplanten en nóg meer fruitbomen. Samen met haar vielen we van de ene verwondering in de andere, maar ook buiten de bezichtigingen om kwamen we bijzondere dingen tegen. Het huisnummer 8, dat op het muurtje naast een schattige kleine brievenbus bevestigd is, is het cijfer dat de weken na de eerste bezichtiging steeds terugkwam. In data voor het verlopen van onze APK (8-8), in de datum dat we vanuit Nederland vertrokken zijn (8 januari) en zelfs op ons nieuwe Portugese kenteken (6+2). Alsof God ons duidelijk wilde maken: Jullie zijn vertrokken uit Nederland om hier opnieuw met Mij te beginnen. Ik heb jullie eerst een tijd met rust gegeven en nu is het tijd voor het échte nieuwe begin van jullie leven hier! We beseften ons dat, hoewel het niet altijd zo voelde, het wonen op het land van een ander ons rust gaf. Dit omdat we nog geen eigen huis hadden dat onderhoud nodig had, we nog geen eigen moestuin hoefden te bewerken en geen horde dieren hadden waar voor gezorgd moest worden. De rust die we daardoor hadden in ons hoofd heeft ons de ruimte gegeven om de tijd te nemen om hier te landen en onze weg te vinden in dit land en nu is het tijd voor de volgende stap! Het maakt ons klein als we beseffen dat God dit alles zo geleid heeft en beter weet wat goed is voor ons dan wij zelf.