In deze serie ‘Van huis naar thuis’ neem ik je mee in onze verbouwreis: van een verouderd Portugees huis met potentie naar een plek die echt als thuis voelt. Soms gaat dat met grote stappen en soms met kleine ingrepen, maar elke verandering brengt ons een stukje dichterbij.

Vroeger bouwden ze hier huizen voor dwergjes of.. zo lijkt het tenminste. Plafonds schuren de handen open bij het omkleden, ramen zijn op ooghoogte voor mensen van pak en beet 1.60 meter en de deuren? Daar moeten we het echt even over hebben. Die hebben ons al regelmatig kopzorgen bezorgd. Letterlijk. 

We vonden het eerst nog wel schattig. Het hoorde bij de charme van een oud Portugees huis. We zagen het voor ons dat hier oude, kleine Portugese mensen gewoond hadden en bogen eerbiedig ons hoofd iedere keer als we de deuropening passeerden. Wij zijn natuurlijk als doorgewinterde diepfriezen wel erg lang en ach, hoe erg is het nu om even te bukken? Na echter meerdere keren de sterrenhemel in huis te zien in plaats van buiten als gevolg van een doffe dreun omdat we die lage deur eventjes vergeten waren én het ontwikkelen van een gebogen houding die ons eerder deed denken aan oud en vervallen dan aan jong en vitaal, verdween de charme toch langzaamaan. 1.70 meter is toch wel erg laag voor een deur. 

Na de zoveelste kopstoot toen we door ons bezoek aan Nederland weer heel snel gewend waren aan deuren van 2.30 meter, was de maat vol. Tijd voor actie! Met stofmaskers en veiligheidsbrillen (en duikbrillen bij gebrek daaraan) op en gereedschap in de hand begonnen we aan de klus die we wel eventjes zouden klaren. Dat ‘eventjes’ werd iets langer dan eventjes en over de hoeveelheid stof die simpele holle terracottasteenmuren geven zullen we het maar niet hebben. Het is best nog een uitdaging om een kozijn degelijk en recht te plaatsen in een muur die dat ‘iets’ minder is. Maar.. uiteindelijk, na wat gemopper, gefrutsel en het motto: ‘geen dode dingen de baas’ is het toch gelukt. We zijn drie deuren met een comfortabele hoogte van 2.00 meter rijker. Alleen de voordeur heeft zijn charmante kleine hoogte nog, maar omdat het dan om een deur in de buitenmuur gaat en we graag willen dat de boel hoger wordt en niet instort is dat er eentje voor latere zorg. 

Soms zijn het de kleine doorgangen die voor een belemmering van dat ‘thuisgevoel’ zorgen. Elk obstakel dat we weghalen maakt het huis weer een beetje meer van ons! 

Meer uit de serie “Van huis naar ‘thuis’”:
– Van huis naar ‘thuis’
– Een keuken bouwen