Archief van
Auteur: José

Sold!

Sold!

Toen we vijf jaar geleden ons huis aardig voordelig kochten en de bouw van start ging hadden we niet verwacht dat we er maar vier jaar zouden wonen. Maar levens veranderen en daardoor plannen ook. Met een flink hysterische woningmarkt zagen we de kans om ons huis op een voor ons gunstige manier te verkopen en een zakcentje mee te kunnen nemen naar Portugal. Dus we gingen het gesprek aan met de makelaar, die positief was maar ook zo realistisch was om te zeggen dat we haast wilden maken wilden we dat eruit halen wat er om dat moment in zat.

Binnen twee weken moest het huis en mijn fantastische gezellige boerderij/moestuin aangepakt worden en zo leeg mogelijk gemaakt worden voor de foto’s. Gelukkig waren we in de zomer, met een eventueel vertrek in ons achterhoofd al begonnen met het opruimen van de zolder, maar dat was nog lang niet zoals het wezen moest. Vooral die tuin en de keuken, mijn favoriete plekjes moesten leger dan leeg. De makelaar had een punt met zijn opmerking dat het erg gezellig en knus was zoals het was, maar dat het de koper niet de mogelijkheid bood om te zien welke mogelijkheden de ruimte nog meer hadden. Aan de slag dus. De foto’s konden gemaakt worden in een kaal, hol klinkend huis die vanaf toen echt mijn thuis niet meer was. We hadden de auto volgepropt met mijn heerlijke fermentatiepotten, zuurdesem, slowcooker etc. Het Schoenenreus werd voor de foto’s even uit het zicht bij de wc geplaatst en alles wat de indruk gaf dat we een hond hadden werd verdonkeremaand in de trapkast. Toen de fotograaf weg was wist ik niet hoe snel ik alles weer op zijn plaats moest zetten.

Inmiddels stond het huis al op funda met een eigen geschoten foto van de voorkant, omdat er concurrentie was, die de makelaar graag aan wilde gaan. Toen al waren er aanvragen voor bezichtigingen en toen de foto’s er ook op kwamen werden dat er nog meer. Uiteindelijk zijn er twee bezichtigingsmiddagen geweest. Iemand had mij van tevoren best mogen vertellen dat het huis spic en span krijgen voor zo’n bezichtiging met drie jonge kinderen én een hond nog best een uitdaging is. De auto en aanhanger werden weer volgepropt met mijn schatten uit de keuken en met een auto volgeladen met drie kinderen én een hond (waarvan de sporen uiteraard ook weer uitgewist moesten worden) reden we naar zwemles en zwierven we daarna nog even rond in het park.

Eenmaal terug in de straat eerst heel voorzichtig langsrijden om te kijken of de kust veilig was, achterom om de kans nóg groter te maken niemand van de geïnteresseerden tegen te komen. Daarna het huis binnen gaan waar vreemde mensen met vreemde parfums uitgebreid rond hebben gekeken. Het was me een vreemde gewaarwording en ik ben onwijs dankbaar dat het bij die twee middagen gebleven is en we een persoonlijke brief in ontvangst mochten nemen met een prachtige motivatie én een goed bod. Mijn hart was om, maar de zakelijke kant van het verhaal was uiteraard nog even wachten of er nog meer biedingen kwamen.

Die kwamen er, maar het hart bleef uitgaan naar dit bod. De gunfactor won het en we accepteerden het bod. Waar we in ons hoofd hadden dat we misschien dan in het voorjaar ergens het huis zouden moeten verlaten was hun voorstel halverwege december. Dat was vooral voor mij even slikken, maar het moest zo zijn en ze gingen akkoord met maar één weekje later. Wel moesten we nog even een maandje wachten op de financiering, maar dat zou geen problemen opleveren.

Uiteindelijk werd dat nog even spannend en vroegen ze een week uitstel aan, maar halverwege die week kregen we dan toch het verlossende telefoontje. Het huis is definitief verkocht!

Geluk is eenvoudig

Geluk is eenvoudig

Een dubbelzinnige titel. Je kunt hem op verschillende manieren interpreteren en al die manieren bevatten een kern van waarheid. Ik denk dat dat één van de redenen is geweest dat ik in 2014 al een blog startte met deze naam. Gelukkig zijn hangt namelijk niet af van bezittingen, geld, status en macht. Waar sommige van deze wellicht handig kunnen zijn in het leven, hangt geluk veel vaker van de eenvoudige dingen af. Net even die knuffel krijgen van je partner, je kinderen die je op een onverwacht moment een kus geven of even heerlijk samen aan het spelen zijn terwijl jij met een glimlach toekijkt. Dat ene kaartje, dat gestuurd werd door iemand die aan je dacht of het warme eten dat werd gebracht door de buren omdat je zelf ziek was, het gebed waar je door omringd wordt door lieve mensen en het liefdevolle knikje van iemand in de supermarkt op moment dat je kind een driftbui heeft.

Het heeft mij altijd al gefascineerd hoe de reclamespots voor giro 555 en dergelijke mij lieten zien hoeveel geluk kinderen uit arme landen kunnen ervaren, zonder dat ze ook maar iets van rijkdom hebben. En als ik dan kijk naar de cijfers van het aantal ongelukkige, overspannen, mensen in het rijke westen vraag ik me meer dan eens af of onze welvaart ons geluk eigenlijk niet in de weg staat. Waarom zijn wij relatief zo ongelukkig terwijl wij alles (denken te) hebben wat ons hartje begeert?

Toen mijn man en ik samen gingen wonen heb ik er bewust voor gekozen om eenvoudiger te leven. Naast dat het bittere noodzaak was omdat wij maandelijks geen vetpot op de rekening gestort kregen, was ik er ook van overtuigd dat het niet de bedoeling van het leven is om altijd maar meer te willen. Mijn man nam ik daarin mee en zo is onze visie op het leven eentje geworden die met de jaren is gaan groeien naar onze huidige kijk. God werd een steeds groter onderdeel van dit verhaal en Zijn Woord bevestigde steeds meer van wat ik altijd al dacht. Rentmeesterschap over deze wereld is niet alles eruit halen wat erin zit ten koste van… Het is samenwerken met alles wat er op de aarde is en allereerst een samenwerking met God.

In de tijd dat ik wekelijks blogde op mijn ‘geluk is eenvoudig’ blog ging het vooral over het eenvoudiger leven door te minimaliseren, zo min mogelijk geld uit te geven, stroom, gas en water besparen, eenvoudiger en daardoor gezonder koken, schoonmaken met natuurlijke materialen etc. Met de financiën die we toen hadden waren dit DE kostenposten waar we op konden besparen natuurlijk. Daarnaast zaten we toen net op de wip van geen kinderen naar ouders van drie prachtige kinderen en dat heeft ons leven gigantisch veranderd. Nu, zoveel jaar later is het leuk om te zien hoe eenvoudig leven een breder begrip is geworden. Ons geloof heeft dit begrip zo verrijkt en ons verlangen naar een eenvoudig leven nog meer aangewakkerd. Het leventje hier in Nederland, waar een groot huis, een goede baan voor beide, een paar kinderen (maar toch wel echt maximaal 3) en liefst zoveel mogelijk luxe, maatstaven geworden lijken te zijn van hoe succesvol je leven is, past ons niet meer.

Dus wij stappen uit. We pakken onze dromen, die in ons gelegd zijn, op en vertrekken naar Portugal om een eenvoudig leven te starten en er iets gigantisch moois van te maken door keihard te werken met ons geweldige gezin. Met het weggooien van bijna al onze zekerheden nemen we een onwijs risico op financieel gebied, maar het gevoel niet meer afhankelijk te zijn van een hypotheek en een werkgever en de wetenschap dat we als gezin heel veel tijd met elkaar kunnen doorbrengen geeft ons nu al zoveel rijkdom. Daarnaast maakt het ons bewust afhankelijk van onze Heer en ons geloof in Hem geeft ons alle zekerheid die wij nodig hebben. Hij is alles wat we nodig hebben. Geluk is zo eenvoudig 😉

Narrow road

Narrow road

Het is druk op de snelweg. Eigenlijk altijd rijden er wel auto’s. Het is namelijk een comfortabele weg: geen grote hobbels, geen diepe kuilen, je hoeft niet veel te sturen en de lange, brede weg geeft je een goed overzicht. Over de snelweg kom je ook het snelst bij de plek waar je wil zijn, als je tenminste naar de grote steden/dorpen wil. Veel dingen die gebeuren zijn voorspelbaar. In de verte zie je de vrachtwagen al, waar je op den duur omheen wil en daarna ga je weer rechts rijden zodat andere, snellere auto’s jou weer kunnen passeren. Zelfs het uitzicht is voorspelbaar: eindeloze weilanden óf industrieterreinen vol fabrieken en grote bedrijvenpanden. Misschien af en toe wat bos. Dit allemaal op een veilige afstand van de grote donkergrijze weg. Eten hoef je in principe niet mee te nemen, want onderweg kom je tankstations en restaurants tegen die je maar al te graag voorzien van maagvulling. Te langzaam rijden is geen optie want dat is levensgevaarlijk, maar met te snel rijden riskeer je een boete. Dus je kunt maar het beste zo’n 90-110 rijden. Net als alle andere auto’s. Als het avond of nacht is kun je zelfs nog sneller bij je bestemming zijn! Ideaal!

Heel wat anders dan de allerkleinste wegen. Wegen die misschien zelfs niet verhard zijn. Er komen maar weinig auto’s en soms zijn de wegen zelfs alleen maar begaanbaar voor auto’s die ervoor uitgerust zijn, hoog op de wielen, vier wiel aangedreven. Hobbels, gaten, stenen op de weg.. Erg comfortabel rijden is het lang niet altijd. Dit zijn de wegen die leiden naar plaatsen waar je alleen maar via daar kunt komen. Het meenemen van de nodige uitrusting voor onderweg kan best handig zijn, want restaurants zijn er niet en echt snel rijden kun je maar beter niet doen. Dat gaat ten koste van je auto. Je bent dus flink langer onderweg naar je bestemming. Onderweg kom je misschien wel wilde dieren tegen, zomaar vanuit het niets. En de mooiste bloemen, planten en bomen groeien daar, zo langs het grimmige, verlaten pad. Het uitzicht is adembenemend en de bestemming is alle hobbels en gaten, misselijkheid en de vieze auto waard! Maar ja, dan moet je wel durven.

Is het in het leven ook niet zo? Dat we heel gemakkelijk gewoon maar de ‘snelweg’ pakken? We hebben maar weinig tijd, willen het liefst zo snel mogelijk van A naar B en zien vaak de mooiste plekjes van de wereld of zelfs maar van onze omgeving niet meer omdat we ons simpelweg de tijd en moeite besparen. Wat nu als het echt de moeite waard zou zijn om eens een afslag te nemen, een toeristische route over ongebaande paden rijden? Wat nu als de weg van de minste weerstand niet de weg is die jou het meeste te brengen heeft? Wat nu als je Bestemming, het worden zoals je echt gemaakt bent, van je vraagt om beslissingen te nemen die je van de snelweg afdrijven? Waarbij je over de grootste stenen struikelt, vies wordt, misschien zelfs wel gewond raakt, maar wel echt gelukkig wordt op de manier zoals het bedoeld is? Gewapend met je stevige auto en je echt voedende Voedsel? Welke weg zou je dan kiezen?

Even voorstellen

Even voorstellen

Hallo! Wat leuk dat je een kijkje neemt op onze plaats hier op het web. Wij zijn Ronald & José. inmiddels zijn wij 9 jaar getrouwd en hebben een fantastisch gezinnetje mogen vormen met drie lieve, ondernemende kinderen. We wonen nu nog in een fijne tussenwoning in de kop van Overijssel, maar.. Daar gaat snel verandering in komen. Inmiddels is het huis verkocht en is er geen weg meer terug, hoe spannend ook: wij gaan onze dromen en onze God achterna, we laten ons leven en een groot deel van onze spullen in Nederland achter en gaan een nieuw leven ’from scratch’ opbouwen in Portugal.

In januari 2023 zullen wij met onze kinderen, onze hond en de aanhanger gevuld met gereedschap en proviand vertrekken om eerst bij vrienden op het land te mogen bivakkeren. Van daaruit gaan we op zoek naar ons eigen stukje land waar wij onze dromen waar kunnen maken: een zoveel mogelijk zelfvoorzienende homestead inrichten met daarbij de ruimte om mensen te ontvangen die behoefte hebben aan rust en ruimte. Daarnaast lijkt het ons tof om anderen te inspireren tot een leven meer back to basic, met respect voor mens, dier en onze prachtige schepping. Dit alles onder de leiding van onze grote God die met ons meegaat. 

We zien dit als een enorm proces waar wij, individueel, maar ook als man en vrouw en als gezin veel van zullen leren. Praktisch, maar zeker ook op geestelijk niveau. We nemen jullie graag mee in dit proces, dus voel je welkom!