Narrow road

Wij leven hier op onze mini ‘boer’derij een beetje met het motto: Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan. Zo heel veel weten we nog niet en heel veel dingen die we hier tegenkomen of graag willen hebben we nog nooit eerder gedaan. Zo ook het bouwen van een keuken. From scratch. Op een plaats waar nog nooit eerder een keuken gestaan heeft. Zou het lukken?

Dat kleine kamertje waar de keuken oorspronkelijk stond was een benauwend hok. Zelfs in de winter werd het gigantisch warm en vochtig als ik aan het koken was. De keuken is een plaats waar ik graag ben, maar hier niet. Ik vind het heerlijk om te koken en wil, als ik in de keuken bezig ben graag zicht hebben op onze kinderen en hun schoolwerk, hun spel of gewoon contact kunnen houden met aan tafel zittend bezoek. Een open keuken moest het dus worden op een plaats waar ik blij van word (met uitzicht op onze tuin ipv de straat en sinds we het kippenhok verplaatst hebben, uitzicht op scharrelend kippies!). Een knusse woonkeuken, waarbij de eettafel het centrale deel van ons huis is en waarbij we op den duur de muur naar de oude keuken eruit halen zodat er ruimte is voor een grote eettafel. Maar dat waren plannen van de toekomst. Eerst maakten we vorige zomer de keuken. 

We hebben wat klussen betreft een geweldige taakverdeling. Ik bedenk, hij voert het uit en ik assisteer. Als het klaar is ruim ik op en decoreer de boel, terwijl hij zijn gereedschap weer op de juiste plek legt (of niet). Ik begon dus met tekeningen maken, zoeken op Pinterest naar stijltjes die we leuk vonden en kwam uiteindelijk met het ontwerp waar we beide blij van werden om vervolgens de liefste de grote uitdaging te geven dit te gaan maken en de rol van behulpzame assistente in te nemen. Mijn man, zoon van een timmerman (en wat voor een!), twijfelde geen moment en was vastberaden om de handigheid die hij van zijn vader geërfd heeft tot uiting te laten komen. Na goed nadenken, in zichzelf praten, mopperen, goed gereedschap kopen (want goed gereedschap…) en hout halen ging hij aan de slag. Vanuit de werkplaats klonk het zagen van de zaagmachine, het boren en het schuren en na een tijdje kwam hij boven (voor het idee: de werkplaats is onder ons huis) met een waar keukenbouwpakket. 

Het in elkaar zetten kon beginnen. Een goede voorbereiding is het halve werk, want al snel werd zichtbaar hoe het keukenblok eruit kwam te zien en het eindresultaat was een stevig keukenblok (de vorige, tijdelijke keuken, was alles behalve stevig en met deeg kneden ging het hele aanrecht heen en weer) met opbergruimte voor borden, bekers, pannen etc.! Blijer kun je mij niet maken! Maar dit was nog maar het begin, want er was een stuk vloer verrot dat vervangen moest worden (waaronder we weer de nodige oude muizen/rattennesten vandaan haalden), er moesten waterleidingen komen, een nieuwe afvoer, alles moest passend gemaakt worden op het keukenblok en al het hout moest uiteraard voorzien worden van een aantal laklagen. Toen alles uiteindelijk geïnstalleerd was, kon het inrichten van de nieuwe keuken beginnen. Het heerlijk poezelige, knusse gordijntje dat ik gemaakt had kon voor de plankjes langs en oh wat werd ik blij van het resultaat. We hebben eindelijk een échte keuken!

Na een heel natte, koele lente en een lekker warme Portugese zomer met vrij constante temperaturen tussen de 30 en 35 graden (en een aantal uitschieters richting of net boven de 40) zien we nu de zomer langzaam voorbij trekken. De dagen worden korter, de nachten koeler en zelfs overdag lijken de temperaturen de 30 graden niet echt meer te raken. De lucht begint te veranderen en de eerste bomen laten hun bladeren los. Het gaat waarschijnlijk niet zo heel lang meer duren voor we de (voor de schepping zeer welkome) eerste regen weer mogen ontvangen die het begin zal gaan betekenen van een compleet ander weerbeeld dan de afgelopen maanden. De herfst hangt in de lucht!

Hoewel we liefst zo snel mogelijk alles helemaal willen maken zoals we denken dat het goed is en daarnaast al het fruit dat hier groeit graag direct zo veel mogelijk verwerken hebben we gemerkt dat de lat te hoog leggen in het eerste jaar alleen maar voor stress zorgt. Het is al interessant en uitdagend genoeg om een nieuw leven op te bouwen in een nieuw land, nieuw huis, een tuin zo groot dat we er in Nederland alleen maar van konden dromen en daarbij te observeren hoe die tuin, maar ook het niet geïsoleerde, oude huis reageert op alle weersinvloeden hier in Portugal. Nu we de herfst vrij vlot weer in zullen gaan hebben we al die weersinvloeden wel zo ongeveer gehad. Regen, onweer, wolkbreuken, hagel, droogte, bewolkte dagen, zon, nog meer zon, hitte, koude en zelfs recent een aardbeving. We weten nu wat goed gaat en hebben vooral ook proefondervindelijk uitgevonden waar verbetering gewenst of zelfs vereist is. 

Overigens is het niet alleen bij observeren gebleven. We hebben ook al het nodige gedaan. Zo hebben we schuren leeggemaakt en al een klein beetje ingericht voor de nieuwe doeleinden die ze zullen gaan hebben, een moestuintje aangelegd, overbegroeide stukken grond vrij gemaakt, een kippenhok en grote ren gemaakt plus alle benodigdheden voor broeden en kuikens, we hebben het ‘garagedak’ gerepareerd, opbergruimte gecreëerd in huis, een wasmachine geïnstalleerd, vloerzeil uit het huis gesloopt, een aantal bomen gesnoeid, al een paar zonnepanelen gelegd op het dak en zo zijn er nog meer kleinere dingen. Camping de Boer was al een aantal keer geopend voor hulptroepen en veel gezelligheid en er zijn veel kuikens geboren op ons land, maar helaas ook een groot deel daarvan weer doodgegaan. De kinderen leren veel van hun schoolwerk, maar vooral, net als wij zelf, ook van het leven hier waar leven & dood, weer & geen weer, zaaien & oogsten en slopen & opbouwen aan de orde van de dag zijn en waarbij hun hulp in de vorm van kleine klusjes en helpen bouwen zeer gewenst is!

Het lijstje van klussen die ons nog te wachten staan is lang, maar gelukkig hebben we alle tijd en ten opzichte van de lekke tent en geen plek voor ons zelf genieten we enorm van de verbetering die een waterdicht, redelijk winddicht huis en eigen tuin al is! De plannen voor verbeteringen liggen er en stapje voor stapje gaan we voor groeien naar een fijne homestead, die ons van voedsel voorziet, waar iedereen zich veilig, geliefd en welkom voelt en vooral: waar God in al die dingen centraal staat. We vervelen ons in ieder geval geen moment!