‘Vier plus één is vijf!’ ‘Is nul’ hoor ik de kinderen zeggen terwijl ik gebogen zit over hun schriften. Gelukkig moeten ze eerst hun flashcards oefenen, denk ik. Ik heb namelijk hun lessen nog niet voorbereid, dus ik probeer me tijdens die stortvloed aan sommen en hun antwoorden te focussen op de lessen die komen gaan. We zitten in de caravan waar we een heus klaslokaaltje gemaakt hebben, want daar is het in de ochtend nog lekker koel vergeleken met de tent. De kinderen weten precies wat ze moeten doen en zijn erg fanatiek. Mathematics, hun lievelingsvak. De speeddrills zijn het leukste: zo snel mogelijk zo veel mogelijk sommen doen. En steeds een beetje beter, want achter in het schrift wordt de score bijgehouden in een heuse grafiek! Genieten! 

Het is een tijdje vakantie geweest. Een best lang tijdje. Dat was ook wel nodig. Wennen aan een totaal nieuw leven in een totaal nieuw land zonder huis en met veel minder spullen en allemaal nieuwe mensen om ons heen was wel even genoeg. Daarnaast had school het afgelopen jaar vooral voor de oudste veel energie gekost. Het was wel even genoeg. Een tijd van ontscholen, ontspannen, weer leren spelen, helpen op het land en leuke dingen doen was voor iedereen goed. Tot het moment dat de verveling om de hoek kwam kijken. De kinderen begonnen uit zichzelf om sommen te vragen en toen we ontdekten dat de oudste weer in spiegelbeeld schreef was de maat vol. Het werd tijd om school weer op te pakken. 

In Nederland hadden we ons natuurlijk al wat verdiept in hoe we school hier in Portugal wilden gaan vormgeven. Al eerder ontstond onze overtuiging dat school ook thuis vormgegeven kan worden en het emigreren was hét moment om deze ideeën om te zetten in daden. Maar wel met een beetje structuur en passend binnen wat kan en mag in Portugal. Al snel kwamen we via lieve vrienden bij een Amerikaanse onderwijsinstelling en hier, in Portugal ontmoetten we meerdere gezinnen die dit zelfde onderwijs volgden met hun kinderen. Heel fijn, want we mochten wat lesmaterialen lenen om uit te proberen. Al snel wisten we dat dit is wat we voor onze kinderen willen: gedegen en leuk(!) (Engelstalig) onderwijs met de bijbel en het leren van normen en waarden centraal. Inclusief begeleiding (middels coaching en uitgebreide teacher guides) voor de lesgevende ouders én professionals die per e-mail op de hoogte blijven van de voortgang van je kinderen (waardoor het dus eigenlijk afstandsonderwijs is en geen thuisonderwijs). Dus we bestelden het en wonder boven wonder hadden we het binnen twee weken binnen vanuit Amerika. Bizar als je je bedenkt dat alle gezinnen hier de ervaring hebben dat deze pakketten minimaal drie maanden onderweg zijn. Wij waren alleen maar blij want vanaf nu konden beide kinderen op hun eigen niveau (of eigenlijk net eronder, voor hun zelfvertrouwen) gaan werken. 

Inmiddels zijn we een tijdje met het onderwijs bezig en we zijn er erg enthousiast over. Op doordeweekse dagen wordt er fanatiek gerekend, engelse spelling en taal geleerd, verhalen gelezen en we vliegen door de lesstof heen. Ze lezen verhalen met prachtige levenslessen, leren bijbelteksten, ontdekken hoe je zuinig met je spullen omgaat, vinden interessante weetjes én hun engelse taal verbetert met de dag! De eerste toetsen zijn afgerond met 9,5en of hoger en dat maakt dat ze erg gemotiveerd zijn om nog meer hoge cijfers te halen. Ondertussen doet de jongste ook ‘school’, met haar werkboekje speciaal voor drie jarigen en dat vindt ze geweldig!

School zal nooit fantastisch leuk worden, maar erg is het ook niet meer. Geen grote huilpartijen meer, geen geduw en getrek meer om ze op school te krijgen, geen afreageren meer na een lange dag school, maar blije kinderen die in de middag, na een ochtend schooltje spelen, genoeg energie over hebben om naast de ‘verplichte lesstof’ te leren van het leven!