‘Het is half 7 in de ochtend. Mijn wekker gaat. Omdat ik niet zo goed geslapen heb vannacht zucht ik een keer en zet ik de wekker een half uurtje later. Dat kan, dat heb ik zo ingecalculeerd. Als de wekker later nog een keer gaat rits ik mijn slaapzak open en doe ik mijn kleren aan. Ik doe de rits van de slaaptent open en hoor dat dat hét teken is voor de twee grootste kindjes om hun eigen slaaptent ook uit te komen. Klusjestijd, mama helpen! 

Het is leuk om te zien hoe ze daar maar wat graag voor opstaan: samen de honden uitlaten en daarna helpen met het opstarten van alles op de miniboerderij. We hebben een mooie routine gevonden met zijn drietjes: Naomi bevrijdt de kippen en eenden uit hun hokken en geeft ze te eten, Ezra zorgt voor het vullen van de voerbakken van de honden en katten en ik melk de geit en breng ze naar de plek waar ze mogen maaien vandaag. Gemotiveerd doet ieder zijn eigen klusje en ongeveer tegelijk zijn we klaar. Dan is het tijd voor het opstarten van onze eigen dag. Inmiddels is de jongste ook wakker, moet er ontbijt gemaakt worden én natuurlijk koffie voor manlief. 

Overdag knuffelen de kids, tussen hun schoolse werkzaamheden graag met de kuikens en moet er natuurlijk regelmatig even gekeken worden of er al eitjes gelegd zijn. Daarnaast wordt de broedse eend nauwlettend in de gaten gehouden! Zouden er eendenkuikens in de eieren zitten? En ligt er alweer een extra ei onder? Op wonderbaarlijke wijze worden dat er namelijk steeds meer, terwijl mevrouw rustig verder broedt. Al die dieren zorgen voor leven in de brouwerij. Broedse eend, ontsnapte kip, agressieve haan, losgebroken geit, er valt altijd wel íets te beleven. Maar er zijn meer klussen te klaren.

Een paar dagen geleden heeft Ronald het gras gemaaid en aangezien dat gras ruim 1,5 meter hoog stond ligt er enorm veel inmiddels hooi op het grasveld. We denken na over waar we dat kwijt moeten en als we het in kruiwagens stoppen merken we al snel dat twee kruiwagens verre van genoeg is om al dat hooi op te slaan. We besluiten hooibalen te proberen te maken en wonder boven wonder lukt dat! We voelen ons inmiddels echte ‘de boeren’: met hooivorken en kruiwagens en touwen knutselen we de een na de andere hooibaal in elkaar. 

Dan wordt het alweer bijna avond. Tijd om de tuinen te sproeien. Het is al goed droog in Portugal en sproeien is echt noodzakelijk om de plantjes in de moestuin te laten groeien. Dit is de taak die Ronald op zich neemt, zodat ik de dag goed kan afsluiten met de kinderen. Het sproeien is een hele klus. De moestuinen, de andere plantjes kris kras over het land en de jonge boompjes hebben water nodig. Tegen de tijd dat het ongeveer donker is is Ronald klaar. Samen doen we de kippenhokken dicht, de hond aan de ketting en gaan de lampen in de tent aan. Nog heel even zitten we en dan is het tijd om te gaan slapen, want morgen gaat de wekker weer.’

Een dag uit het leven van.. Twee weken hadden we het rijk hier alleen. Onze vrienden gingen op vakantie naar Nederland en hadden ons gevraagd op het land te passen. Graag! De kinderen keken er een beetje tegenop, want geen tieners die met ze konden spelen, maar al snel ontdekten ze dat een homestead runnen met alle verschillende taakjes ook erg leuk is. Waar de oudste eerst voor altijd in een tent op dit land wilde blijven wonen, wil ze nu iedere avond bidden voor een eigen plekje. We hebben genoten van alles wat we konden doen en we zouden liegen als we zouden zeggen dat dat niét naar meer smaakt!