We wisten dat er een beekje loopt achter onze tuin langs. Een riviertje, die zelfs op de kaart aangegeven staat. We hadden echter niet gezien hoe hij er op ons terrein uit zag, we konden er namelijk niet komen! Onze makelaar kon ons vertellen dat het een beekje is die seizoensgebonden is en in de zomer droog staat. We zijn er met haar via de tuin van de buren naartoe gelopen om te zien dat het om een ondiep, smal (zou het breder dan een meter zijn?), schattig beekje ging. Hoe leuk zou het zijn als we er via onze eigen tuin ook bij zouden kunnen komen?!

Toen we de sleutel nog niet eens hadden mochten we alvast aan de slag in de tuin. De vorige eigenaren hadden aangegeven het nog een keer te willen gaan maaien voor ons. Dit wilden we echter graag zelf doen, zodat we konden behouden wat we wilden behouden (er groeiden bijvoorbeeld veel aardbeienplantjes, midden in het gras! Hoe leuk om die aardbeien, die weet ik niet hoe lang daar al groeien nieuw leven te geven in de moestuin!). Dat vonden de vorige eigenaren uiteraard niet erg, want het was nogal een klus. Het gras, de varens en de braamstruiken waren al een tijdje niet gemaaid, dus het stond hoog, okselhoog en soms zelfs nog hoger. Tijd om de tuin met de bosmaaier flink onder handen te nemen! 

Ons huis staat op een heuvel en de tuin loopt af naar beneden tot aan het laagste punt, waar het beekje stroomt. Om het minder steil naar beneden te laten lopen heeft men de tuin in iets vlakkere terrassen ingedeeld, kwamen we achter toen we het gingen maaien. De onderste twee terrassen waren een mysterie voor ons, ook na het maaien van de rest van de tuin. Het was één grote muur van lange dunne stammen van (waarschijnlijk pruimen-)boompjes die op korte afstand van elkaar stonden. Maar.. bij het maaien van een klein stuk heel dicht langs die bomenmuur ontdekten we iets. Een trap, die toegang gaf tot het terras daaronder!

Uiteraard moest dat verder onderzocht worden, dus we hebben de trap vrij gemaakt om er vervolgens een kijkje te nemen. We waanden ons in de jungle! Tussen de doorntakken en boompjes (met venijnige stekels op de stam) door liepen we een meter of 10-15 richting de plaats waar de rivier zou moeten zijn. We hoorden hem stromen, dus we kwamen steeds dichterbij. Tot we aan het einde van het terras kwamen en de grond ineens weer 1,5 meter lager verder ging. Nóg een terras! Dit terras was op dat moment volledig onbegaanbaar. Hier stonden geen lange dunne boompjes, maar er bevond zich een groot web aan doorntakken die ons tegen hielden. Maar, daar was de rivier! Nog een aantal meter verder zagen we het water stromen! We bekeken de boel even goed en zonder goed in te kunnen schatten hoe groot dit net ontdekte extra stuk tuin was, konden we ons toch een goede voorstelling maken van wat voor paradijsje dit zou kunnen worden. Op een plek waar niémand komt en niémand je ziet, langs een kabbelend beekje! 

Uiteraard hebben we hier veel meer te doen dan een heel bos omkappen en een grote wirwar aan bramenstruiken van 3 meter hoog over een terras die waarschijnlijk een 7 bij 30 meter is te lijf gaan. Dit moest iets gaan worden wat we af en toe, als we tijd hadden aan zouden gaan pakken. Vorig jaar, in januari hebben we een deel van de dunne boomstammetjes kunnen gebruiken voor het maken van moestuinbakken en hebben we het onderste terras voor een vrij groot deel braamvrij gemaaid, maar nu een jaar later (zonder er verder nog weer naar om te kijken) stonden er al weer nieuwe sprieten van 1,5 meter hoog en groeiden de bramenstruiken alweer een mooi stuk terug. Daarnaast konden we nog niet lekker op het onderste terras komen door dode druivenstruiken, betonpalen en ijzerdraden die in de weg zaten. En nu alles weer flink gegroeid was, was er lopen ook niet prettig. Dus het was afgelopen maand tijd om toch weer een flinke slag te slaan. Met hulp van lieve vrienden (die op ons huis pasten toen we naar Nederland gingen) hebben we weer een heel stuk bos weg kunnen kappen. Zij hadden daarvoor al een trapje gemaakt richting het onderste terras en een deel van de stammetjes die er nog stonden van het kappen van vorig jaar weggehakt waardoor een pad ontstaan was waar je niet hoefde te struikelen over stammetjes. Vanuit de tuin is nu een derde ongeveer geen muur van bomen meer en is er zicht op het onderste terras, waar het beekje aan grenst! We krijgen er een gigantisch stuk tuin bij! Uiteraard is er nog genoeg werk aan de winkel, want nog steeds hangen er doorntakken van 2 cm doorsnede en staan er een heleboel boompjes. Het uithalen van de stammetjes zal ook nog een hele klus worden. Maar het begin is er van iets wat werkelijk een paradijsje kan worden!